Մի անգամ մի անտառում ոսկեհեր աշունը նոր-նոր հեռանում էր և մոտենում էր ալեհեր ձմեռը: Այդ զմրուխտ բնության մեջ մի գեղեցիկ եղևնի կար: Այդ եղևնու կողքերը երեք հատ ծառ կար, բայց նրանք այնքան անշնորհք էին, որ եղևնուն առավոտները չէին ողջունում: Մի հրաշալի առավոտ, երբ թռչուններն արդեն պատրաստվում էին թռչել տաք երկրներ, եղևնին իր կողքի ծառերին հարցրեց.
-Դուք պատրաստվու՞մ եք Նոր տարուն՝ Ամանորին և Սուրբ Ծննդյան տոնին:
Նրանք, արհամարհելով եղևնուն, ոչինչ չասացին: Նրանք միայն մտածում էին, թե Ձմեռ պապն ինչ հանդերձներ կբերի իրենց համար:
Մի օր եղևնուն մոտեցավ մի բարի և բարձրահասակ տղա և ասաց.
-Հրաշալի’ եղևնի է: Կարելի է ճանապարհի վրա գեղեցիկ տեղավորել, որ մարդիկ տեսնեն և ուրախանան:
Տարոն Անտոնյանի մոլորակ 
Ծանուցում՝ Ամանորյա հեքիաթներ | Քրիստինե Շահբազյան